Beachvolleybal
Redacteur Marieke Voorn is opgegroeid tussen de bollenvelden en heeft niets met strand en zee. In de serie ‘Sporten aan het strand’ probeert ze elke week een sport uit op of aan het Katwijkse strand. Deze week: Beachvolleyballen bij Beach Club Katwijk.
De warme zomerdag zorgt ervoor dat het strand om 19.30 uur nog propvol is. Ouders komen vanaf de boulevard aangelopen met dozen pizza’s, jongeren hebben muziek aan en drinken uit zelfmeegebrachte blikjes bier. Bij de strandtenten moet gewacht worden op een plekje om op het terras te kunnen eten. Maar nog geen spoor van de beachvolleyballers.
Om 19.45 uur worden tussen de badgasten opeens twee netten opgezet. Dat moeten de volleyballers zijn. Ik word hartelijk begroet door voorzitter Marcel Haasnoot, die ondertussen het veld uitlegt. Een aantal mensen zijn al aan het inspelen en ik word gekoppeld aan Bart (achternaam), al jarenlang lid van de Beach Club en enthousiast beachvolleyballer.
Bart is samen met nog 99 anderen lid van de vereniging. ‘Nou ja, eigenlijk zijn we meer een stichting dan een vereniging’, zegt de voorzitter, ‘we willen het beachvolleybal vooral promoten’. In 2005 startte hij samen met vijf anderen de strandsport in Katwijk. ‘Ik had al nationaal ervaring als scheidsrechter en zag bij andere clubs wat er mogelijk was. Dat moet ook in Katwijk kunnen, dacht ik’. Het begon in 2005 met een toernooitje, maar inmiddels krijgt het beachvolleybal aardig wat bekendheid in Katwijk. Haasnoot: ‘Dit jaar hadden we bij ons jaarlijkse toernooi tijdens Hemelvaart 32 velden. Dat zijn vier teams van twee personen per veld. En het leuke was dat er ook eredivisieteams meededen.’
In Katwijk zijn er deze hoogste teams er nog niet, maar volgens trainer op deze avond Shaun (achternaam), zelf actief op het hoogste niveau van de club, wordt er nu wel fanatiek getraind om in niveau omhoog te gaan. ‘Tijdens toernooien presteren we ook steeds beter. Bij de maandaggroep, die het niveau hoog hebben, wordt elke week echt hard getraind en je ziet iedereen beter worden.’
Voor mij zit de hoogste groep er niet in. Ik heb mezelf aangemeld bij de midden-laag groep, waarbij er elke week tussen de 10 en 16 volleyballers komen trainen. Vandaag zijn er twaalf volleyballers op de training afgekomen. ‘Dit zijn spelers die net een jaar zijn begonnen, met en zonder zaalvolleybal achtergrond’, zegt Shaun.
Na het inslaan en wat set-up oefeningen, is het meteen tijd voor wedstrijdjes. Mijn volleybalkwaliteiten gaan zover dat ik af en toe met een familietoernooien heb meegedaan. Bovenhands slaan gaat wel, onderhands is lastiger. En ik leer iets totaal nieuws, iets dat je op televisie echt niet kunt zien: je mag de bal alleen bij de tweede slag bovenhands spelen. ‘Dat is omdat je bovenhands de bal precies kunt plaatsen en dat is met beachvolley voor tegenstanders bijna niet belopen’, zegt Bart. ‘Elke bal over het net, service en een punt slaan, moet onderhands of ‘hard’ geslagen zijn. Dus smashen en onderhands is altijd goed’. In plaats van de zaalvolleyslag bovenhands, moet ik ‘knockelen’, waarbij je de bal met je knokkels speelt.
We spelen tot de vijf punten tegen een ander tweetal. Wie als eerste dat aantal heeft bereikt, is de winaar en mag blijven staan. Bart is lekker fanatiek en rent het hele veld door. Regelmatig ligt hij in het zand te happen, maar met resultaat want in de eerste wedstrijden maken we meteen de meeste punten. ‘Beachvolley is ook een hoop show’, zegt hij waarna middels een snoekduik de bal in het spel houdt. ‘Je kunt tegenstanders er echt mee van slag krijgen.’
Voor mij hoeft die show niet zo. Als niet-volleyballer is het tegennatuurlijk om volop in het zand te duiken. Ook heb ik erg veel moeite met de service onderhands opvangen. Mijn automatisme is bovenhands. De bal springt overal heen, maar helaas sporadisch richting Bart. Die rent zich helemaal een slag in de rondte om het punt nog te redden. Het resultaat mag er zijn; we winnen het merendeel van de onderlinge potjes.
In het laatste kwartier speel ik samen met Shaun en zowaar kan ik een paar punten met mijn service binnenslaan. Maar niet tegen Bart, die heeft het door. Bezweet verlaat hij het veld. Voorzitter Marcel staat bij het laatste punt te kijken. ‘Gaat het goed?’, vraagt hij. Je kan aan hem zien dat hij trots is op de club. ‘Beachvolleybal is gewoon heerlijk. Waarom? Kijk om je heen’, zegt hij lachend, terwijl de zon langzaam in de zee zakt.
Marieke Voorn
Redactie De Katwijksche Post
